Zuid Afrika 1
Door: DorindeMiranda
Blijf op de hoogte en volg DorindeMiranda
20 Oktober 2013 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
Hier onze eerste blog vanuit het verre Zuid-Afrika!
Maandag was de grote dag, de reis naar Zuid-Afrika, eindelijk was het zover! Koffers gepakt en op naar Schiphol. Daar aangekomen stroomt het uitzwaaiteam binnen. Veel knuffels en ook een traantje later vertrekken we door de poort. Als we door de poort heen zijn vragen we ons af wat we hier eigenlijk doen. We bidden samen voor de mensen in Nederland en voor onze reis. Dan vertrekt het vliegtuig en stijgen we voor de 1e keer op. De eerste vluchten verlopen prima.
Op Johannesburg komt er een man naar ons toe die ons de weg wil wijzen naar de volgende gate. Wij denken: ‘dat is aardig’, en lopen achter hem aan. Als we bij de gate zijn wordt duidelijk waarom hij zo aardig was, hij wil geld en niet zo weinig ook, hij vraagt 50 euro. We geven hem wat kleingeld en lopen weg. De vluchten verlopen verder goed. We krijgen goed te eten, van salade tot aardappels met kip en worst bij het ontbijt toe. Eindelijk landen we op Kaapstad en zijn we er. Daar is de bagage en de chauffeur die ons na Immanuels Haven zal brengen. We kijken onze ogen uit. Overal mensen op straat en sloppenwijken. Bizar, niet te bevatten. We slaan een weg in en zien Goeie Hoop liggen, dat is bekend terrein. Helaas vangen we geen glimp op van de meiden die er werken.
In de verte zien we Immanuels Haven liggen. Dat wordt onze plaats voor de komende 3 maanden. We rijden door het grote hek en komen aan bij het vrijwilligershuis. Daar aangekomen heet Theresa(Duitse vrijwilliger) ons welkom en laat ons alleen met de koffers. Daar staan we dan, in Zuid-Afrika, op een slaapzaal ergens in de bergen. We voelen ons een beetje vreemd en besluiten onze koffers maar uit te pakken. Ook krijgen we een rondleiding over het terrein en krijgen we de belangrijkste regel te horen, je mag niet buiten het hek, alleen met een auto. Wow, die komt wel even binnen! We krijgen een brood mee en vertrekken naar ons huis waarna we ons bed opzoeken.
De dag erna hebben we vrij gekregen. We rommelen wat aan en lunchen daarna in het huis waar de kinderen wonen. Macaroni, heerlijk! De porties zijn iets kleiner dan in Nederland. S ’middags doen we boodschappen en brengen een bezoek brengen aan Vodacom, om het contact met Nederland te onderhouden. We gaan met een busje mee waar allemaal kinderen in zitten die van de creche naar huis worden gebracht. Dat zijn er zo’n 30 per busje voor 13 personen. In Afrika kan het allemaal. Of het verantwoord is, is een tweede. De chauffeur heeft niet begrepen dat hij ons als eerste moest afzetten dus zo zijn we pas een uur later bij de supermarkt. ’s Avonds gaan we naar Bubbles om haar te betalen voor de elektriciteit. Eenmaal terug, 10 minuten later willen we wat drinken en duikt Miranda de koelkast in. We zien dat onze limonade en de yoghurt weg is. Zenuwachtig beginnen we te lachen en vragen we ons af wie zo dorstig en hongerig was. Niemand heeft het gedaan. Dan maar een glas water voor het slapen gaan.
De dag erna was onze eerste werkdag. Op donderdag en vrijdag werken we in allebei in de school, badderen de kinderen& geven ze eten om tot slot mee te gaan met het busje om de kinderen van de crèche terug te brengen. Op maandag t/m woensdag werken we in de crèche.
We lopen naar de school en horen dat er een docent afwezig is. Of we haar even willen vervangen. Natuurlijk:P Me wat gezonde zenuwen staan we voor de klas en beginnen we dag met bijbel lezen, bidden. Daarna volgt rekenen en taal. Tot slot vragen we of de meiden, in het kader van gymles, ons een dans willen leren en dit levert hilarische momenten op. Later snappen ze niet dat Nederlanders dansen op de manier die we voordoen (jumpen en de polonaise).
Tussen de middag hebben we wat vrije tijd en daarna laat Maria ons zien hoe we de kinderen van het huis kunnen badderen. Oef, dat is geen eitje! We zijn aan het einde van de dag best moe en willen vroeg naar bed. Opeens wordt er op de deur geklopt en gezegd dat er een man rondloopt op het terrein die er niet hoort. Het commando wordt gebeld en ze gaan op jacht. De man is inmiddels van het terrein verdwenen en alles gaat opnieuw op slot. Spanning en sensatie! Die man is vast ook gisteren binnen geweest en er met ons eten/drinken vandoor gegaan. Hij zal het vast nodig hebben gehad denken we maar;-)
De dag erna op de school helpt Dorinde een docent in de klas en Miranda geeft individuele les aan een jongetje die vermoedelijk autistisch is. Erg leuk en uitdagend om te doen.
In onze pauze zitten we er redelijk doorheen en zien we iemand die met de auto van het terrein afgaat. We springen in de auto en gaan op weg naar het strand. We zien bewakers met pistolen, het voelt niet fijn dus we besluiten een hamburger te gaan eten bij de KFC, dat maakt onze dag vast goed! Eenmaal terug gekomen badderen we kinderen. Ze genieten van het roze water, lang leve de rode handdoeken die afgeven in het water! De Duitse vrijwilligers zijn een weekendje weg, we hebben de slaapzaal voor ons alleen. We sluiten de dag af met een filmpje. Fijn gevoel, net als in Nederland. Even verdwijnt alles van hier naar de achtergrond.
Op zaterdag maken we de lunch voor de kinderen die bij Bubbles in het weeshuis wonen, in totaal voor 25 personen. Uren en kilo’s aardappels later staat er een maaltijd op tafel met worstjes, aardappelpuree en groenten. Alleen het aardappels schillen koste ons 1,5 uur, dit is niet ons favoriete onderdeel. Wij vinden het wat vreemd, er wordt niet met de kinderen aan tafel gezeten, maar iedereen pakt een bord en eet voor zichzelf. We gaan bij een aantal kinderen zitten die al begonnen zijn en vragen of ze willen bidden. Een meisje van 6 dankt voor het heerlijke eten, voor de vrijwilligers die het zo lekker hebben klaargemaakt en dat de man die niet op het terrein thuishoorde niet terug is gekomen. Heel kinderlijk en puur! Vanavond worden we opgehaald door de vrijwilligers van Goeie Hoop, een avondje Nederlandse gezelligheid. Wat fijn om achter het hek weg te zijn!
Vandaag zijn we met de kinderen van het weeshuis en George en Bubbles naar een crocodile farm geweest. Het was een gezellige dag en een welkom uitstapje. Dorinde heeft een baby krokodil vastgehouden, gelukkig zat de bek dichtgebonden met een elastiekje! Toch werd er een van de verzorgers in de vinger gebeten. Gelukkig werd er verteld dat krokodillen maar 4 maanden per jaar eten, van december tot april. Miranda vond vasthouden net iets te spannend, en ging dus maar met Dorinde én de krokodil op de foto! Daarna werd er op een braai hotdogs geroosterd. En aten we broodjes. Het was een uur rijden, om 16:30 uur waren we weer terug.
We zullen gemiddeld 1 keer in de2 weken een blog schrijven. Tot slot nog een paar wist-je-datjes:
Wist je dat:
-We hier uitkijken op de bergen als we wakker worden?
-De kinderen schatjes zijn maar ook erg ondeugend?
-We erg blij worden van alle vormen contact met Nederland?
-De lichtknopjes op rare plekken zitten waardoor we regelmatig het verkeerd lichtknopje pakken terwijl er iemand onder de douche staat?
-We geen tijdsverschil hebben met Nederland totdat de klok bij jullie een uur achteruit gaat?
-Ze hier links rijden met de deuren op slot?
-Je hier s’ avonds door rood rijdt omdat het niet veilig is om te stoppen. De politie je de bekeuring kwijtscheld als het avond is?
-De mensen die niet in de sloppenwijken wonen achter een hek wonen?
-Immanuels Haven constant in contact staat met een commando en de politie?
-We dankbaar zijn dat we in Nederland in vrijheid mogen leven?
-We jullie missen, maar het werk met de kinderen erg leuk vinden?
-Dat wij de bovenste bedden bezetten en waardoor we moeten klauteren!
Tot de volgende blog!
Veel liefs en een drukkie (knuffel) vanuit Zuid-Afrika!
Maandag was de grote dag, de reis naar Zuid-Afrika, eindelijk was het zover! Koffers gepakt en op naar Schiphol. Daar aangekomen stroomt het uitzwaaiteam binnen. Veel knuffels en ook een traantje later vertrekken we door de poort. Als we door de poort heen zijn vragen we ons af wat we hier eigenlijk doen. We bidden samen voor de mensen in Nederland en voor onze reis. Dan vertrekt het vliegtuig en stijgen we voor de 1e keer op. De eerste vluchten verlopen prima.
Op Johannesburg komt er een man naar ons toe die ons de weg wil wijzen naar de volgende gate. Wij denken: ‘dat is aardig’, en lopen achter hem aan. Als we bij de gate zijn wordt duidelijk waarom hij zo aardig was, hij wil geld en niet zo weinig ook, hij vraagt 50 euro. We geven hem wat kleingeld en lopen weg. De vluchten verlopen verder goed. We krijgen goed te eten, van salade tot aardappels met kip en worst bij het ontbijt toe. Eindelijk landen we op Kaapstad en zijn we er. Daar is de bagage en de chauffeur die ons na Immanuels Haven zal brengen. We kijken onze ogen uit. Overal mensen op straat en sloppenwijken. Bizar, niet te bevatten. We slaan een weg in en zien Goeie Hoop liggen, dat is bekend terrein. Helaas vangen we geen glimp op van de meiden die er werken.
In de verte zien we Immanuels Haven liggen. Dat wordt onze plaats voor de komende 3 maanden. We rijden door het grote hek en komen aan bij het vrijwilligershuis. Daar aangekomen heet Theresa(Duitse vrijwilliger) ons welkom en laat ons alleen met de koffers. Daar staan we dan, in Zuid-Afrika, op een slaapzaal ergens in de bergen. We voelen ons een beetje vreemd en besluiten onze koffers maar uit te pakken. Ook krijgen we een rondleiding over het terrein en krijgen we de belangrijkste regel te horen, je mag niet buiten het hek, alleen met een auto. Wow, die komt wel even binnen! We krijgen een brood mee en vertrekken naar ons huis waarna we ons bed opzoeken.
De dag erna hebben we vrij gekregen. We rommelen wat aan en lunchen daarna in het huis waar de kinderen wonen. Macaroni, heerlijk! De porties zijn iets kleiner dan in Nederland. S ’middags doen we boodschappen en brengen een bezoek brengen aan Vodacom, om het contact met Nederland te onderhouden. We gaan met een busje mee waar allemaal kinderen in zitten die van de creche naar huis worden gebracht. Dat zijn er zo’n 30 per busje voor 13 personen. In Afrika kan het allemaal. Of het verantwoord is, is een tweede. De chauffeur heeft niet begrepen dat hij ons als eerste moest afzetten dus zo zijn we pas een uur later bij de supermarkt. ’s Avonds gaan we naar Bubbles om haar te betalen voor de elektriciteit. Eenmaal terug, 10 minuten later willen we wat drinken en duikt Miranda de koelkast in. We zien dat onze limonade en de yoghurt weg is. Zenuwachtig beginnen we te lachen en vragen we ons af wie zo dorstig en hongerig was. Niemand heeft het gedaan. Dan maar een glas water voor het slapen gaan.
De dag erna was onze eerste werkdag. Op donderdag en vrijdag werken we in allebei in de school, badderen de kinderen& geven ze eten om tot slot mee te gaan met het busje om de kinderen van de crèche terug te brengen. Op maandag t/m woensdag werken we in de crèche.
We lopen naar de school en horen dat er een docent afwezig is. Of we haar even willen vervangen. Natuurlijk:P Me wat gezonde zenuwen staan we voor de klas en beginnen we dag met bijbel lezen, bidden. Daarna volgt rekenen en taal. Tot slot vragen we of de meiden, in het kader van gymles, ons een dans willen leren en dit levert hilarische momenten op. Later snappen ze niet dat Nederlanders dansen op de manier die we voordoen (jumpen en de polonaise).
Tussen de middag hebben we wat vrije tijd en daarna laat Maria ons zien hoe we de kinderen van het huis kunnen badderen. Oef, dat is geen eitje! We zijn aan het einde van de dag best moe en willen vroeg naar bed. Opeens wordt er op de deur geklopt en gezegd dat er een man rondloopt op het terrein die er niet hoort. Het commando wordt gebeld en ze gaan op jacht. De man is inmiddels van het terrein verdwenen en alles gaat opnieuw op slot. Spanning en sensatie! Die man is vast ook gisteren binnen geweest en er met ons eten/drinken vandoor gegaan. Hij zal het vast nodig hebben gehad denken we maar;-)
De dag erna op de school helpt Dorinde een docent in de klas en Miranda geeft individuele les aan een jongetje die vermoedelijk autistisch is. Erg leuk en uitdagend om te doen.
In onze pauze zitten we er redelijk doorheen en zien we iemand die met de auto van het terrein afgaat. We springen in de auto en gaan op weg naar het strand. We zien bewakers met pistolen, het voelt niet fijn dus we besluiten een hamburger te gaan eten bij de KFC, dat maakt onze dag vast goed! Eenmaal terug gekomen badderen we kinderen. Ze genieten van het roze water, lang leve de rode handdoeken die afgeven in het water! De Duitse vrijwilligers zijn een weekendje weg, we hebben de slaapzaal voor ons alleen. We sluiten de dag af met een filmpje. Fijn gevoel, net als in Nederland. Even verdwijnt alles van hier naar de achtergrond.
Op zaterdag maken we de lunch voor de kinderen die bij Bubbles in het weeshuis wonen, in totaal voor 25 personen. Uren en kilo’s aardappels later staat er een maaltijd op tafel met worstjes, aardappelpuree en groenten. Alleen het aardappels schillen koste ons 1,5 uur, dit is niet ons favoriete onderdeel. Wij vinden het wat vreemd, er wordt niet met de kinderen aan tafel gezeten, maar iedereen pakt een bord en eet voor zichzelf. We gaan bij een aantal kinderen zitten die al begonnen zijn en vragen of ze willen bidden. Een meisje van 6 dankt voor het heerlijke eten, voor de vrijwilligers die het zo lekker hebben klaargemaakt en dat de man die niet op het terrein thuishoorde niet terug is gekomen. Heel kinderlijk en puur! Vanavond worden we opgehaald door de vrijwilligers van Goeie Hoop, een avondje Nederlandse gezelligheid. Wat fijn om achter het hek weg te zijn!
Vandaag zijn we met de kinderen van het weeshuis en George en Bubbles naar een crocodile farm geweest. Het was een gezellige dag en een welkom uitstapje. Dorinde heeft een baby krokodil vastgehouden, gelukkig zat de bek dichtgebonden met een elastiekje! Toch werd er een van de verzorgers in de vinger gebeten. Gelukkig werd er verteld dat krokodillen maar 4 maanden per jaar eten, van december tot april. Miranda vond vasthouden net iets te spannend, en ging dus maar met Dorinde én de krokodil op de foto! Daarna werd er op een braai hotdogs geroosterd. En aten we broodjes. Het was een uur rijden, om 16:30 uur waren we weer terug.
We zullen gemiddeld 1 keer in de2 weken een blog schrijven. Tot slot nog een paar wist-je-datjes:
Wist je dat:
-We hier uitkijken op de bergen als we wakker worden?
-De kinderen schatjes zijn maar ook erg ondeugend?
-We erg blij worden van alle vormen contact met Nederland?
-De lichtknopjes op rare plekken zitten waardoor we regelmatig het verkeerd lichtknopje pakken terwijl er iemand onder de douche staat?
-We geen tijdsverschil hebben met Nederland totdat de klok bij jullie een uur achteruit gaat?
-Ze hier links rijden met de deuren op slot?
-Je hier s’ avonds door rood rijdt omdat het niet veilig is om te stoppen. De politie je de bekeuring kwijtscheld als het avond is?
-De mensen die niet in de sloppenwijken wonen achter een hek wonen?
-Immanuels Haven constant in contact staat met een commando en de politie?
-We dankbaar zijn dat we in Nederland in vrijheid mogen leven?
-We jullie missen, maar het werk met de kinderen erg leuk vinden?
-Dat wij de bovenste bedden bezetten en waardoor we moeten klauteren!
Tot de volgende blog!
Veel liefs en een drukkie (knuffel) vanuit Zuid-Afrika!
-
20 Oktober 2013 - 18:09
Marjelle:
Hoi Miranda, heel veel geluk daar toegewenst!!! Geniet ervan. Leuk om via de blogs op de hoogte te blijven.
xxx -
20 Oktober 2013 - 18:39
Marissa Weelanf:
Hoi miran,
Wat een avontuur!
Heel veel plezier verder en pas op jullie zelf!
Leuke en enge weetjes!
Succes!
Marissa -
20 Oktober 2013 - 19:04
Josselin :
Hoi Miranda!!
Ik heb zojuist je eerste reisverslag gelezen!
Erg leuk om te lezen wat jullie zoal meemaken en dat is heel wat.....
Mooi en dankbaar werk wat jullie mogen doen, straks zijn jullie een prachtige ervaring rijker!!
Heel veel plezier en succes in alles! GENIET van deze bijzondere tijd!
Ik kijk uit naar jullie volgende belevenissen!!
Hartelijke groetjes, Josselin -
20 Oktober 2013 - 20:06
Eline H.:
Wow Miranda, wat een wereld van verschil. Heel veel succes met alles! -
20 Oktober 2013 - 20:13
Sjaan Steenbergen:
Hoi dames, wat maken jullie al veel mee in jullie eerste week. Leuk om te lezen. Ben blij dat jullie ook tijd vrijmaken om te genieten. Veel succes en groetjes van Theo en Sjaan Steenbergen -
20 Oktober 2013 - 22:58
Gerdine:
Meiden!
Wat een spanning en sensatie! Afgewisseld met vertederd raken door de kids!
Hou van jullie, volg jullie!
Liefs! -
21 Oktober 2013 - 12:41
Mariska:
Wat een andere wereld zeg..
Moeilijk voor te stellen maar leuk om zo daar een kijkje te kunnen nemen.
Veel plezier en succes verder! Pas goed op jullie zelf!
Liefs! -
21 Oktober 2013 - 17:55
Kees Gladpootjes:
Hoi meiden,
Prachtig verslag van jullie belevenissen.... enne wij hebben nu een wel een mail berichtje van jullie ontvangen hoor, om precies te zijn vandaag op 21-10 om 17.46 uur.
Wees voorzichtig, maar geniet ook van alle mooie dingen om jullie heen !
-
21 Oktober 2013 - 18:13
Femke:
Hoi dames,
Wat leuk en soms herkenbaar voor mij om jullie verhaal te lezen. Zitten jullie zelf eigenlijk buiten of in de townships? Die kids zijn zo leuk toch! Veel plezier en probeer alles in je op te nemen!
Liefs, Femke -
21 Oktober 2013 - 18:39
Ella Seinen:
ha miranda en dorien. wat een totale andere wereld zeg! . fijn om te lezen dat t goed met jullie gaat. leuk om op de hoogte te blijven van jullie wel en wee. we kijken uit naar de volgende blog. veel liefs ella. johan en kids
Ha Miranda enDorien, tis inderdaad een hele andere wereld zeg! fijn om te lezen hoe t met jullie gaat.
kijk uit naar de volgende blogs. liefs
-
21 Oktober 2013 - 18:41
Ella Seinen:
de onderste regel is dus een foutje -
21 Oktober 2013 - 21:01
Linda :
Hoi Miranda
Wat een avontuur zeg, best wel spannend, alleen al om te lezen.
Maar wel een enorme uitdaging zou ik zo denken.
Heel veel plezier met de kinderen en doen jullie wel voorzichtig.
Zeker niet meer achter vreemde mannen aan.
Of het moet een hele leuke zijn:)
Liefs Linda. -
22 Oktober 2013 - 14:12
Marije:
Hey meiden (Miranda),
wat spannend allemaal! Toch een heel ander leven dan hier in Nederland. Wat fijn dat jullie elkaar hebben en dat jullie af en toe van het terrein af kunnen om wat leuks te gaan doen.
En ik lees dat het ook best hard werken is. Jullie geven veel op om daar de handen uit de mouwen te steken voor die kinderen. Dat vind ik echt top!!
Jammer dat jullie maar eens in de twee weken iets schrijven want ik vind het erg leuk om te lezen. Kijk alweer uit naar het volgende verhaal!
Veel succes daar en ik bid voor jullie.
Groetjes, Marije -
22 Oktober 2013 - 20:53
Marieke:
Lieve meiden,
wat een verhaal, erg leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken, en ook erg spannend om daar te zijn
, geniet van de mooie tijd die jullie daar hebben,veel liefs Marieke
(Lieve Dorinde, de placemats, zijn zo erg leuk op de tafels) tot over twee weken!! -
23 Oktober 2013 - 13:40
Atie En Nico:
Hoi kanjers,
Fijn om op deze manier met jullie te kunnen communiceren en met jullie je belevenissen te delen. Als ik alles zo eens lees denk ik dat jullie de overgang van het rijke westen naar de voor onze begrippen toch arme Afrika als een shock moeten hebben ervaren. Ik hoop dan ook dat jullie de kracht mogen krijgen die jullie nodig zullen hebben op die momenten dat je niet zo'n goed gevoel hebt want ook die momenten zullen jullie ongetwijfeld mee maken. Liefs van ons en probeer ook vooral van de mooie momenten te genieten want die zullen er ook zeker zijn.
Atie en Nico -
24 Oktober 2013 - 18:18
Melanie Erik En Frank:
Beste meiden,, goed werk doen jullie!
Fijn dat jullie zo van de kinderen kunnen genieten, doe voorzichtig en veel succes met alles!
groetjes Erik, Melanie en Frank
-
26 Oktober 2013 - 18:23
Ineke:
Wat hebben jullie al veel beleefd,fijn dat jullie er van kunnen genieten.
Succes de komende tijd!
-
27 Oktober 2013 - 16:23
Elly Aan De Wiel:
Hoi Miranda,
Wat leuk om jullie belevenissen te kunnen volgen. Geniet van alles wat je meemaakt en pas goed op jezelf.
-
29 Oktober 2013 - 16:50
Wim En Ina.:
Hoi meiden.
Wat leuk om jullie verslag te lezen.
Wij hebben ook mee gemaakt dat wij 's avonds niet naar buiten mochten gaan toen wij in zuid Afrika op vakantie waren.
Bedankt voor het prachtige reis verslag hopen dat jullie nog veel goede dingen mogen doen.
Groetjes Wim en Ina. -
17 November 2013 - 17:34
Gerda :
Hoi Dorinde en Miranda
Leuk om jullie verslag te lezen en wat jullie al zo doen voor de kinderen
geniet er van en ook in jullie vrijen dagen
Gr Rob en Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
