You are inspiring! #Shine!

YOU ARE INSPIRING! #SHINE

Lieve meelezers,

Daar zijn we weer! Een nieuwe blog met nieuwe belevenissen van de afgelopen twee weken. We hebben weer het één en ander meegemaakt en ervaren. Hier volgt een uitgebreid verslag … Met de nadruk op UITGEBREID!

Jij bent een inspiratiebron! Dat was het thema van de dienst in de Hillsong church Century City in Cape Town afgelopen zondagmorgen. Dit weekend hebben we een auto gehuurd en zodoende waren we in de gelegenheid lekker de hort op te gaan en wat dingen van onze bucketlijst te bezoeken, waaronder de Hillsong church. Onze navigatie aanwijzingen van Google maps lieten ons wat in de steek en met een lichtelijke omweg kwamen we ‘maar’ 15 minuten te laat. Gelukkig is dat niet echt een probleem, want er zijn 3 diensten achter elkaar en we zijn na de 2e dienst nog even een kwartier blijven zitten om het zingen van de 3e dienst mee te maken. De boodschap sprak ons erg aan, iedereen kan een inspiratiebron zijn voor de mensen om je heen! God wil dat ons hart straalt! Denk niet te groot en weet dat je vooral geen held of beroemdheid hoeft te zijn, want juist in hele gewone of kwetsbare momenten kun je laten zien wie je bent en waar je voor staat. Als je maar waakt voor de valkuilen: als je lui bent, zeurt of veel klaagt bereik je het tegenovergestelde effect…
Daarna zijn we naar Table View gereden, wij zijn naar het strand geweest en hebben foto’s gemaakt van de Table Mountain en Lions Head. We waaiden alleen zowat weg, er stond een sterke wind. Na de nodige ‘kijk mij, ik raak de Tafelberg aan’ foto zijn we weer op huis aan gegaan. Ook hebben we nog even geluncht en het valt ons op dat in heel veel restaurants of tentjes je gewoon de rekening krijgt als ze de borden hebben opgehaald, zonder dat je er om vraagt. Beetje onbeleefd!

Zaterdag zijn we naar Gordons Bay geweest, naar de open dag van Immanuels Haven, de plek waar wij begonnen zijn met vrijwilligerswerk. Onze huurauto is er één waar je u tegen zegt. We wilden de goedkoopste huren, maar toen bleek dat deze niet meer beschikbaar waren en kregen we een grote kar voor dezelfde prijs! Na een lekker ritje aan de linkerkant van de weg met onze ‘vette bolide’ kwamen we zonder problemen bij het voor ons eerst zo ‘gevreesde’ hek van Immanuels Haven. Er waren verschillende etenswaren te koop en het terrein was te bezichtigen, het was voor hen onder andere een fundraise dag. We hebben veel bekenden gezien en gesproken en hoorden dat er nog niet veel veranderd is. We hadden allebei het gevoel dat het de goede beslissing is geweest en we waren blij dat we zelf het terrein ook weer af konden rijden. Onze volgende stop was het postkantoor, we wilden vragen of Miranda haar langverwachte pakket uit Nederland al was aangekomen. We hadden enorm veel geluk, omdat het postkantoor eigenlijk al een half uur dicht was. Er bleek nog iemand binnen te zijn en na wat roepen kregen we een meneer te spreken die zei ons eigenlijk niet te kunnen helpen omdat het systeem er al uit lag. Na wat aandringen wilde hij toch even ‘achter’ gaan kijken of het pakket met Miranda’s naam erop er was en ja hoor, hij was er! Na een vreugdedansje zei meneer dat hij het niet mocht meegeven, vanwege het systeem dat al buiten werking was. Eerst leek hij heel stellig toen hij vroeg of we maandag niet terug konden komen. Wij bleven aandringen en legden uit dat we uit Hout Bay gekomen zijn en dat dat toch echt niet naast de deur ligt. Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, na zo’n 10 minuten stonden we mét pakket van 5 kilo buiten en hebben we die avond de eerste cadeautjes en brieven uitgepakt. Heel erg leuk – wat zijn we blij en dankbaar! #Shine!

Vorig weekend (23/34 november) zijn we naar Cape Town geweest, met de bus. Het is verder heel normaal dat je gerust 25 minuten op de bus wacht en dat eigenlijk nergens een goed bus schema te vinden is. Miranda zou thuis allang gefrustreerd zijn geweest, maar goed hier is het een kwestie van aanpassen. In Kaapstad zijn we naar Kasteel de Goede Hoop geweest, waar veel Nederlandse geschiedenis bij hoort. Niet in alle ruimtes staat aangegeven wat er zich in die kamer bevind of wat voor een kamer het is, dus lieten wij onze fantasie maar de vrije loop en hebben we bedacht dat in de eetzaal met eettafel waar in totaal 102 stoelen aan stonden daar ons bruiloftsfeest gaan organiseren! Daarna zijn we naar de tuinen van Cape Town geweest, mooi, veel eekhoorntjes gezien en dat is zoo genieten! Vorige week zondag zijn we naar Kirstenbosch geweest zijn, wat bekend staat om zijn Botanische Tuinen. Mooi daar! Er was ook een concert van Prime Circle. Een band uit Johannesburg, het klonk aardig, maar na 1,5 uur was het ook alweer afgelopen. We hebben genoten en nog nooit in zo'n mooie omgeving een fijne picknick gehad.

Natuurlijk hebben we de afgelopen weken ook nog ‘gewoon’ gewerkt bij Ikhaya le Themba. We hebben zelf wat activiteiten voor de kinderen verzonnen en daar plezier aan beleefd. Zo hadden we laatst een Hollandse spelletjesmiddag, we hadden het één en ander bedacht, maar werkelijk op het laatste moment hebben we het spel nog omgegooid en een parcours uitgezet met onder andere snoephappen en spijkerpoepen. De kids waren enthousiast, totdat het moment kwam aan het einde van de middag en de waterbak van het snoephappen omviel. Alle kinderen stormden er als wilde dieren op af en aten de snoepjes op, sommigen hadden er meer als 1, anderen hadden niets… Daarop kwamen ze bij ons om meer snoepjes bedelen, maar die hadden we niet. De staf van Ikhaya hebben de kids hierop aangesproken, er kwamen een aantal hun excuses aanbieden. Delen, zo hoort het dús níet! Ook hebben we een 3D kerststal met de kinderen van grade 1 en 2 geknutseld, wat ze heel erg leuk vonden. Vorige week hadden we voor alle meiden nagellak meegenomen en lekker een tutmiddag gehad. We dachten dat we vooral de meiden een plezier gingen doen, maar zelfs ook een aantal jongens sloegen ons aanbod van een handmassage en nagellak niet af. Het was niet zomaar, want de dag erna was het afscheid van de kinderen van grade 6, die volgend jaar te ‘oud’ zijn voor het project. Iedereen moest in stijl komen, jongens in pak, meiden in hun mooiste jurk en lekker opgetut dus! Het was een mooi en emotioneel afscheid en daaruit blijkt dat er heel veel liefde is bij Ikhaya. Er waren er veel die een traantje wegpinkten. Miranda was na die middag een paar schoenen armer, die zijn op mysterieuze wijze uit het kantoor verdwenen, waarschijnlijk had er iemand ze harder nodig, welkom in Afrika! Dus wanneer we nu door de township lopen als we naar het werk gaan, kijken we uit naar de puma’s van Miranda, helaas tot nog toe zonder resultaat, ze zijn nog niet voorbijgelopen. Vorige week hebben we ook nog een bijna gewelddadig incident meegemaakt waarin een jongen van elf, een andere jongen bedreigde. Erg schokkend – gelukkig liep het goed af, maar dan besef je maar weer dat dit misschien wel de manier van ‘oplossen’ hier is. Schokkend! De staf van Ikhaya gaat in ieder geval passende maatregelen nemen.

We leren steeds meer dat het leven in Afrika, doelend op het leven in de Townships zich echt voornamelijk op straat afspeelt. De kinderen zijn veel buiten en lijken ook veel op te pikken van wat er op straat gebeurd. Het leven op straat als leerschool, vaak ook een pittige leerschool. Vorige week hebben we 1 nachtje bij een gezin in de Imizamu Yethu overnacht. De vrouw des huizes had voor ons kip en maïspap gekookt, typisch voedsel daar. We werden gastvrij ontvangen, mochten vragen stellen en mochten in het ‘grote’ bed slapen. Nou ja, slapen … ? Dorinde sliep, Miranda hield de wacht en beleefde iedere minuut van de Afrikaanse nacht en de geluiden buiten, dat ging nog heel lang door en dat is dus ook wat de kinderen allemaal meekrijgen. Zij zijn op straat tot dat het donker wordt en naar bed gaan.

Een aantal dagen in de week helpen we ook in de crèche van Imizamu Yethu, Little Lambs. Geweldig om te zien hoe ze daar werken, gestructureerd, met genoeg gekwalificeerd personeel en liefde voor de kindjes, voor een voor een township ‘schappelijke’ prijs. We zijn op de babygroep aan het goede adres voor de lekkere knuffels en kleffe handjes. Heerlijk schattig!

Binnen het gezin worden we bij van alles betrokken, zo zijn we van de week naar de haven van Hout Bay geweest met Charles. Af en toe vuren hier ex mariniers kogels af in kanonnen. We vroegen waarom ze dit nog deden, het waren allemaal oude mannetjes. Eigenlijk was het antwoord, dat ze vooral veel van knallen houden en dat ze zich dan weer even ‘jong’ voelen!

Elke donderdag gaan we zwemmen, vroeg, want om 7 uur liggen we in het zwembad. Dit keer ging Miranda ook mee, het duurde even voordat ze in het water was, het water is namelijk koud en zout! Iedereen zwemt de borstcrawl hier en gaan vele malen sneller al wij. Dorinde heeft ook dapper een poging gedaan om het te leren, maar dan ligt het tempo meer op Afrikaans niveau, easy going! Ook de Pilatus lessen krijgen vervolg, maar we merken nog niet echt dat we soepeler worden.

In December hebben wij het huis een weekje voor ons alleen, ons gastgezin gaat op vakantie. Wij hebben aangeboden om op de 2 honden te passen, het was beter als we dat niet gedaan hadden. We zijn nu in training om de honden uit te laten, want in plaats van dat wij ze uit laten, ging hond Jimmy er met Miranda van door! We lagen compleet in een deuk en de mensen die dit tafereel aanschouwden ook. Jimmy is een hele sterke hond en niet gewend om aan de lijn te lopen. Na een tijdje nam Dorinde hond Jimmy over, een ware krachttraining. Hond Scruffy is een ander verhaal, die vind het leuk aan billen van voorbij wandelende voetgangers te knabbelen. We hadden flinke lol! Gelukkig gaat het nu al een stuk beter als we er met de honden op uit gaan.

We kijken uit naar de vakantie die hier bijna gaat beginnen. We gaan aardig wat tripjes maken en onze bucketlijst afwerken. Weer een auto huren en lekker de hort op. We gaan ook 3 nachtjes in een backpackershostel overnachten. En met de feestdagen voor de deur, hebben wij zo het gevoel dat deze maand voorbij gaat vliegen!

We hopen dat alles goed met jullie gaat en we vinden het fijn dat jullie op deze manier betrokken willen zijn bij ons leven in Zuid Afrika.

Oh ja: Geniet van Sinterklaas, want die missen wij hier wel een beetje!

Liefs, Miranda en Dorinde