Mooie herinneringen - die blijven je bij!

Onze reis is bijna ten einde. Dit is onze laatste blog – we zijn bijna thuis, maar niet zonder jullie eerst te vertellen over de laatste rondreisweek.

26 Januari: St. Lucia.
Zondagmorgen, een vrije ochtend dus we konden uitslapen. Maar ja, uitslapen zat er niet in, want we hadden zelf de wekker om 8 uur gezet, beetje dom. Hierdoor konden we wel extra genieten van de vrije ochtend. We hebben eerst door de regen, mét paraplu door St. Lucia gewandeld en onder andere de fruit en marktkraampjes langs de weg bekeken. ’s Middags stond er een boottocht op het programma, nijlpaarden en krokodillen gegarandeerd. Dit onder het genot van een lunch, die uit verschillende hapjes bestond. De nijlpaarden hebben we in grote aantallen gezien, die krokodillen waren moeilijker te zien, wij zagen alleen 1 paar starende ogen héél erg in de verte. Na de 2 uur durende boottocht waren we bijtijds terug in het hotel waar we een lekker relaxavondje hebben gehouden.

27 Januari: Naar Durban!
Vandaag was het wederom géén uitslapen, dit zijn we verleerd hier in Zuid Afrika. We zijn altijd vroeg wakker en vanmorgen stond de wekker om 6:15, omdat we naar Durban zouden afreizen, dit was 2 uur rijden. Eenmaal in Durban aangekomen gingen we naar een grote toeristenplek toe om daar te lunchen, winkeltjes te kijken die véél te ver boven ons budget waren en een blik op de zee te werpen. Daarna reden we door naar de Botanische tuinen. Bloemetje op de foto, mooie grote bomen, ruiken aan de blaadjes en genoten van het mooie park, waar we welgeteld 1 uur mochten doorbrengen, aldus onze gids. Hierna reden we door naar het hotel, wauw! Het was een soort appartement met 2 kamers, keuken en woonkamer en bad en slaapkamer in één. Jawel, zonder tussenwand! Beetje improviseren, dat zijn we intussen wel gewend. We besloten zelf te koken op onze hotelkamer en gingen op weg naar het winkelcentrum voor de boodschappen. Dit was ingewikkelder dan we hadden gedacht. Na 6 keer de verkeerde kant op te worden gestuurd, mochten we uiteindelijk met een man meelopen die ons wel even wilde brengen. Een uur later stonden we voor de megasupermarkt. Je moet wat over hebben voor je eten ;)! In deze ‘Hyper’ supermarkt was enorm veel keus en niet alleen Dorinde, maar zelfs Miranda was nu overprikkelt door de grote opzet. Hier konden we onze boodschappen dan ook niet makkelijk vinden, maar na 6 rondjes dachten we wel alles te hebben. Naast het winkelcentrum stonden de bekende Afrikaanse taxibusjes, we wilden daar graag gebruik van maken omdat we niet veel voeten meer over hadden. Maar een groepje mannen maakten ons duidelijk dat wij géén gebruik konden maken van de busjes. In het begin waren we ietwat verontwaardigd, dachten dat we gediscrimineerd werden, maar achteraf bedoelde hij het waarschijnlijk beschermend. Na ja, toch maar te voet terug dan. In het hotel hebben we wraps gemaakt en zelfs een wasje kunnen draaien, lekker burgerlijk! Fijn hoor! Om 20:00 klopte de roomservice op de deur, toen Dorinde open deed vroeg de hoteldame of ze de gordijnen mocht dicht doen en het bed mocht openleggen en kregen we 2 chocolaatjes aangeboden. Dorinde verstond in eerste instantie niet wat de mevrouw wilde en na een 2e uitleg reageerde ze toch maar dat we de gordijnen wel zelf dicht wilden doen. Ook deze avond sloten we af met een filmpje.

28 Januari: Durban – Drakensbergen.
We laten Durban weer achter ons, maar niet voordat we het stadion bezichtigd hebben, van de buitenkant dan en naar een ‘Indian Market’ geweest te zijn, waar je Indische kruiden kunt kopen en Afrikaanse prullaria, voor ieder wat wils. Ook daar kregen we welgeteld 1 uur om rond te lopen, de gids houd de tijd goed in de gaten. We lunchten op een plek naast een prachtige waterval. We hebben wel wat reisuren in de bus dus wij houden ons ondertussen bezig met het schrijven van de blog, het uitzoeken van foto’s en we luisteren naar wat muziek. Aangekomen in de Drakensbergen verbaasden we ons over de schoonheid van de natuur, het uitzicht en de luxe in het hotel. Na dit alles verwerkt te hebben nam Dorinde een duik in het koude zwembad om wat baantjes te trekken en Miranda dook het pierenbadje in. We zaten met een heel koppeltje later in ligstoelen de Drakensbergen en zonsondergang te bewonderen onder het genot van een drankje. Wat een leven! We aten in het restaurant van het hotel en voelden ons ietwat underdressed, wat een chique restaurant met 4 besteksets voor de verschillende gangen. Dit wekte soms wat verwarring op! Onze tafelgenoten bestelde nog een chocolademousse als toetje. Toen dit gebracht werd, zat dit in zo’n klein kopje, we moesten 10 keer kijken.

29 Januari: Sani Pass – Lesotho.
Vandaag zou een avontuurlijke dag worden, er stond een heuse 4x4 terreinwagen bergtocht op het programma. We zouden de Sani Pass gaan rijden. We werden bij het hotel opgehaald en zochten een plekje in één van de auto’s. We zaten in de auto met een deel van een gezellig groepje. Ook al verjongen wij de groep enorm, inmiddels kunnen wij al aardig meedoen met de 50+ humor en lachen we veel met elkaar. Onze gids/ chauffeur Wilson nam ons over ruig terrein mee de berg op. Hij vertelde dat hij de Sani Pass met zijn ogen dicht kon rijden, maar dit leek ons niet zo verstandig. We keken onze ogen uit naar de mooie vergezichten, beestjes, vogeltjes, plantjes, bergen, watervallen en nog zo veel meer moois. Het hotel ligt op ong. 1500 meter hoogte, het hoogste punt op ongeveer 2800 meter boven zeeniveau. Onze gids vertelde voordat we vertrokken dat een sportbeha een must is voor deze route, maar helaas waren wij hier niet op voorbereid toen we uit Nederland vertrokken. We snappen de grap nu wel, we werden flink door elkaar geschud in de jeep, maar wat was het een gave ervaring. We reden eenmaal bovenop de berg het Koninkrijk van Lesotho in en ook daar kregen we weer nieuwe stempeltjes in ons paspoort, aangezien dat een zelfstandig land is. Het was daar een stuk kouder, het was namelijk maar 24 graden ;). Maar met de wind en de ijle lucht voelbaar een stuk frisser. We bezochten een dorpje waar we in een hutje werden uitgenodigd. De mensen daar noemen ze ‘Blanket People’ omdat alle mensen ingepakt in een deken rondlopen. Er waren geen kinderen in dit dorpje, want de eerste school was 45 km verderop en de kinderen logeren dan bij familie en vrienden en komen alleen in vakanties naar huis. Hoe bedenk je dat! In het hutje kregen we uitleg over de cultuur en geschiedenis van Lesotho en kregen we een heerlijk stukje versgebakken brood aangeboden. Op de terugweg lunchten we in het hoogstgelegen café van Afrika, namelijk op 2874 meter above sealevel. Daar hebben we onze namen vereeuwigd op het plafond, jawel ‘ons was hier!’ ;) We reden dezelfde route weer terug, naar beneden is misschien nog wel spectaculairder als omhoog, dan zie je pas hoe steil de stukken zijn. Om 4 uur werden we veilig bij het hotel afgedropt. De chauffeur heeft zijn fooi wel verdiend. ’s Avonds kwam er een Zulu gospelkoor voor ons optreden. Ze zongen prachtige liedjes en deden een dans met regenlaarzen, waarop wij zeiden, dit lijkt de regendans wel! Niets bleek minder waar, dat zal de volgende dag wel blijken ;) En bedankt! We genoten van het dansen en zingen.

30 Januari: Drakensbergen.
Vannacht hebben we beiden slecht geslapen, we zaten vol met gedachten over de thuiskomst en hoe alles weer zou zijn. Nieuwe plannen/ doelen/ dromen, en het oude vertrouwde weer oppakken. We waren dus al vroeg in de weer op onze hotelkamer en zaten ook bijtijds aan het ontbijt. Op deze vrij te besteden dag regent het pijpenstelen, leuk joh, die regendans van gisteravond ;)! Voor vanmiddag hebben we een massage geboekt, de prijzen hiervan zijn niet te vergelijken met in Nederland. Wij gaan er van genieten. Het mag dan wel regenen en iets mistig zijn, de omgeving is nog steeds mooi en de vogeltjes en aapjes zien en horen we vanuit ons kamerraam. Voor vanavond staat er een afsluitend diner op het programma in de vorm van een heuse Zuid Afrikaanse ‘braai’. (Lees: barbecue) We hopen dat de buien dan weggetrokken zijn! Verder hebben we nog een hoop op te ruimen en de koffer moet beter worden ingepakt om morgen de lange terugreis te gaan maken.

Morgen 31 januari zitten we de hele dag in de bus, we gaan in 1 keer terug naar Johannesburg. We vliegen ’s avonds om 21:45 uur, eerst naar München en dan stappen we over op een vlucht naar Amsterdam.
We kijken terug op een hele goede reis, een fijne ervaring waarin we mooie en moeilijke momenten beleefd hebben. Na een moeilijke start in Gordons Bay met toch ook wel gouden momentjes zijn we op een bijzondere manier terechtgekomen in Hout Bay. Wat zijn we daar dankbaar voor. Er zijn veel mensen die we ontmoet hebben die een speciaal plekje in ons hart hebben en die we ook wel gaan missen. We hebben genoten van veel dingen. Het spelen en knuffelen met de kinderen, het prachtige land met de mooie mensen, bijzondere levensverhalen en levensstijlen en de grote contrasten daartegenover zullen ons bij blijven. Voor nu laten we het even bij deze korte terugblik, voor de meer persoonlijke verhalen en foto’s zijn jullie welkom in Nederland en kijken we uit naar alle contacten!

We willen jullie allemaal vooral héél erg bedanken voor jullie support en interesse op welke manier dan ook. We werden verblijd met emails, skype, pakketjes, whatsapp berichtjes, kaartjes, facebookberichtjes, reacties op de blog en ‘vind ik leuks’ – we voelden ons toch een beetje verbonden. We hopen jullie snel weer te zien!

Afrikaanse knuffel, Miranda en Dorinde